Maak een buiging! Ebola komt dichterbij.

Mijn laatste vier reizen naar Kampala heb ik telkens met een andere maatschappij gevlogen: Brussels Airlines, Ethiopian Airlines, Turkish Airlines en nu probeer ik KLM in samenwerking met Kenya Airways, de goedkoopste van de dag. Het gaat van Brussel naar Amsterdam Schiphol, vervolgens de grote brok naar Nairobi en tenslotte naar Entebbe- Kampala. De stops zijn beperkt in de tijd zodat de totale reistijd nog meevalt.

Kenya Airways The pride of Africa

Op de eerste vlucht zitten alleen blanken. Naast me een Aziatische dame die haar gezichtje verbergt achter een wel heel grote zonnebril. Op Schiphol zit ik tegenover een Italiaanse die lid is van ‘moon bear’ : haar kleedje en alle accessoires –telefoon, computer enz.- zijn in het groen.

Op de vlucht naar Nairobi zitten opvallend weinig zwarten. De hostessen zijn wel zwart. Ze staan bij KUTOKA wat uitgang betekent. Eentje begint: thank you, my name is Brenda and welcome on board… alsjemenou.

Naast me zitten een blonde Brit met snor - die wellicht een plantage heeft in Kenya en alvast een nieuw boek begint voor de lange avonden op de barza- en een Scandinavische die helaas gescheiden is van haar reisgenotes. Dan hebben de 2 Spaanse vriendinnen rechts van me het beter aan boord gelegd!

De imaginaire plantagehouder bestelt wodka orange, de Scandinavische een bruiswatertje en de Spaanse meisjes zijn nieuwsgierig om te weten wat ‘amarula’ is. Probeer maar: het komt uit Zuid-Afrika en is even lekker als Baileys.

Facts on ebola

Alles gaat er zoals gewoonlijk aan toe. Pas in Nairobi komt ‘ebola’ voor het eerst in zicht. Op een pilaar in de luchthaven hangt een affiche met FACTS ON EBOLA. Wat is ebola? Hoe wordt het verspreid? Wat zijn de kentekenen? En hoe kan ebola worden voorkomen?

Op de vlucht Nairobi-Entebbe is het kleurbeeld volledig omgekeerd: alleen nog zwarten en kleurlingen. Terwijl we wachten om op te stijgen begint een stem fier de kwaliteiten van het vliegtuig waarin we zitten op te sommen: minder hoofdpijn, minder reisvermoeidheid, enz. Enkele blanken kunnen een spottend lachje niet onderdrukken.

De ‘dreamliner’ brengt ons al vlug tot in Entebbe. Bij het binnenstappen van de luchthaven sta ik plots oog in oog met twee verpleegsters, van top tot teen in tenue: mondmaskers, handschoenen enz. Ze spuiten een soort ontsmettingsmiddel op mijn handen en halen de koortsmeter boven. Ebola komt dichterbij.

Eerst moet je medisch gecontroleerd worden en dan pas kan je naar de visumcontrole. Op het internet heb ik in november 2012 gelezen dat Oeganda ervaring heeft met ebola en marburg, twee dodelijke infectieziekten. Zelfs Kabale stond op het lijstje van getroffen plaatsen.

Ondertussen zijn we weer enkele weken verder. Woensdag 8 oktober was er een "good news"-krantekop in de Daily Monitor: “Marburg: 11 test negative – ministry.” Na het overlijden van een gezondheidswerker in Mengo-hospital (Kampala) ten gevolge van Marburg is het groot alarm.

         

Je kan ook gewoon een buiging maken

Vandaag, 9 oktober, is Oeganda 52 jaar onafhankelijk. In zijn gelegenheidstoespraak gaat president Museveni in op de marburg-crisis. Hij haalt uit naar de gewoonte in sommige streken van Oeganda om apenvlees te eten. Apen zijn familie van ons, zegt hij. Je eet je familie toch niet op! En hij beveelt alle mensen aan geen hand meer te schudden. Je kan ook gewoon een buiging maken, zoals de Japanners doen...

De droom van Linda Balcaen

Linda Balcaen en Geert Dedrie van Cradock vzw

Enkele maanden geleden kwamen Geert Dedrie en Linda Balcaen van Cradock vzw uit Evergem een ijsje eten in het ijssalon van The village. Geert en Linda steunen 2 voorzieningen, één voor kinderen en één voor volwassenen met een verstandelijke beperking, in Cradock, Zuid-Afrika. We spraken af om ideeën uit te wisselen en ik ging bij hen op de koffie.

Nu is het feest in Evergem! Zondag 19 oktober van 14.00 tot 17.00u is het wereldfeest in  Kasteeldomein Wippelgem. Naar aanleiding daarvan konden de plaatselijke vierde pijlers hun droom uitspreken. Linda zit een beetje nerveus voor de camera, maar dat maakt de droom van Cradock des te mooier: www.youtube.com/9940evergem Kijken maar!

Kermis in Kalken

Dit jaar begint onze kermis al in de namiddag. Stefanie, Femke en Rens verkopen op de rommelmarkt Kalkense vlaai voor het goede doel. Ondertussen bouwen Willy en co de stand op voor de avondmarkt.

De nieuwe stand van The village met trouwe vrijwilligster Kathrien Raman

Dit jaar met enkele nieuwigheden. De meest opvallende: een bord met een heus schilderij van The village, aangebracht door Stefaan en zus (klik op de eerste foto voor een groter beeld; schuif door naar de laatste foto en je krijgt het kunstwerk helemaal in beeld). En ‘La casa de los olivos’ versiert de stand met enkele olijfbomen. We bevelen hun kwaliteitsproducten graag aan.

Bestuursleden Stefanie en Willy Neels serveren scampi diabolique

Op het kermismenu van vorig jaar stonden scampi’s met appeltjes en curry en scampi in de look. Dit jaar is er keuze tussen bieslookroomsaus en ‘diabolique’. Nieuw is de kermiscocktail op basis van vlierbloesem en witte wijn.

Prijs jong publiek; Jolien, hoogst zwanger (hoog, hoger, hoogst)

Prijs jong publiek: Marie met de jongste baby (jong, jonger, jongst)

Voor het informatieluik hebben we dit keer een mini-album aangemaakt met een overzicht van de werking van The village in het eerste jaar, in Vlaanderen en in Oeganda. We hebben hem zowaar doorlopen met onze schepen van ontwikkelingssamenwerking Gerda Van Hulle.

Kermissfeer tot in de late uurtjes

Het weer zit mee en de Kalkenaren hebben er zin in: we verkopen op enkele uren tijd een halve hectoliter bier. Het enige minpunt is dat het weer te laat wordt: Kathrien, Willy, Brenda en uw dienaar breken de tent af onder het goedkeurend oog van marktorganisator De Temmerman.

Ik zit dit allemaal op te schrijven in de vertrekhal van Brussel Nationaal waar Willy mij heeft afgezet. Voor me staat een kop koffie ‘Organic senza latte –lungo’ Fair trade Max Havelaar: Annie zal blij zijn!

Paardjes kijken in Kalken

Paarden zijn edele dieren

Vanmiddag ging ik samen met Jakob een kijkje nemen naar de men-wedstrijd en de trekwedstrijd in de Zauwerstraat en de Scheestraat. Het weer was schitterend –net iets te warm voor de paarden die zich in het zweet liepen of werkten.

Dit lijkt wel Afrika

De wedstrijden gingen door op de terreinen van Resseler Gunter, Bombeke Lode en Bruggeman Honeré . Een heel mooi decor. We zijn het langst blijven staan bij de kleine vijver die de paarden als hindernis moesten nemen.

De men-wedstrijd

Toevallig hoorden we dat achter het maïsveld de trekpaarden aan het werk waren. Je zag enkel, dubbel en driespannen ploegen en eggen. In beide wedstrijden was er plaats voor beginners en meer gevorderde deelnemers.

En de boer hij ploegde voort...

De hele happening kon rekenen op aardig wat publieke belangstelling. Jakob vond het ook leuk. Het natuur-gevoel was groot. Hij heeft bijgeleerd over netels, appelbomen, mais, maar vooral over paardenkracht…

Appelbomen

Paardenkracht