Gloria

Op weg naar Gloria

Afrika, perpetuum mobile van barensweeën en gelach, van meisjes met een grote strik in hun haar, van mannen die op een bankje zitten, in de schaduw, van huwelijkscake’s, van auto’s zonder wieldoppen, van kinderen die dreggen naar ‘mud fish’, van nep-goud, rijdende koopkraampjes, fietstaxi’s en slippers, van half afgewerkte villa’s, stinkende riolen, bakbananen, pakken en dassen, geiten die de weg kwijt zijn, van blanke toeristen op zoek naar gorilla’s, van manshoge maisvelden midden in de stad, van gospelkerken en guerrilla-presidenten, van ‘amazing love schools’, premier league matchen in direct, van kinderen die met water zeulen, reizigers die hun matras meebrengen, nachtegalen, en eenden die het huis binnen wandelen, van hele buurten die ‘waragi’ drinken, van cursussen voor HIV counselors, kapotte kapotjes-verdelers, latrines vol vliegen, flinterdunne lucifers, van bijbelverkondigers –tijd voor de oogst, van politieke moorden, hortende generatoren, langs lemen huisjes slingerende voetpaadjes –alles in het klein, tot je bij onzichtbare kinderen komt, met een handicap…

Misschien ben ik daarvoor wel in Afrika, voor Gloria, het onzichtbare nachtegaaltje, aan het eind van een voetpad, dat slingert langs lemen huisjes,… Voor de eenden, die binnen waggelen, terwijl ik het ‘death certificate’ van haar moeder probeer te ontcijferen: overleden in Kampala op 9 juni 2011… Om te zwaaien naar de toeristen die naar de gorilla’s komen kijken en als het meezit vanavond, voor Eden Hazard. En anders zijn er nog de flinterdunne lucifers…

Zoek de lucifers