Stem op Daisy en Jakob

(overname van website van de Gemeente Laarne)

Op zaterdag 28 februari gaat in het Vlaams Parlement de tweede ‘Dag van de 4de Pijler’ door. Een dag vol interessante workshops en ontmoetingen, waarop Vlaamse vrijwilligers met een hart voor het Zuiden centraal staan. Er is ook een filmpjeswedstrijd aan verbonden : Jouw verhaal in 100 seconden. Het filmpje van vzw The Village uit Kalken over Daisy en Jakob is genomineerd en zit zo bij de laatste 10 kanshebbers op de hoofdprijs.

Het verhaal
Daisy is één van de kindjes van het klasje dat vzw The village uit Kalken heeft geopend in Oeganda.
Daisy heeft een verstandelijke beperking. Ze is 4 jaar en moet nog leren lopen.
In het filmpje zie je haar thuis bij haar grootmoeder.
Jakob is ook vier en woont in Vlaanderen. Hij geeft het originele commentaar bij het filmpje.

Eén wereld, 48 verhalen!
48 projecten deden hun verhaal uit de doeken in een filmpje van 100 seconden. De jury selecteerde 10 genomineerden. Jij bepaalt wie de publieksprijs wint (1000 euro). De jury kiest de winnaar van de juryprijs (2000 euro).De winnaars worden bekend gemaakt op de dag van de 4de pijler op zaterdag 28 februari.

Hoe stemmen?
Klik hier
Je ziet de tien genomineerde filmpjes. Scrol tot je het filmpje ‘Daisy Daisy Daisy’ ziet en klik op LEES MEER
Klik in het nieuwe scherm op STEM
Vul de gevraagde gegevens in en je krijgt dan een automatische mail toegestuurd.
Klik in de mail op de LINK om je stem te bevestigen.

Deel het filmpje gerust met je vrienden via mail, facebook of twitter.
Vraag hen om het schooltje van Daisy een duwtje in de rug te geven door op ‘Daisy Daisy Daisy’ te stemmen.
Je kan stemmen tot 26 februari. Per computer of IP adres kan maar 1 keer worden gestemd.

Evergreen. Afrika als stortplaats.

Fietsen zonder zadel, verroeste braadpannen, porselein met barsten, Messiah boeken, reisbedjes, door gezinsplanners afgedankte buggy’s, pluchen kerstmannen, Mickey Mouse kopjes, DVD’s with neverendingstories, warning “infants can suffocate” spullen, een afgedankte Quickie rolstoel, fitness toestellen –een verkoopster loopt er eentje in-, rugzakjes, sportsloefen, synthezisers, steackmessen naast Epson-printers, Panasonic en rinkelende thermoskannen, platte basketballen, everything you see is just for sale, kookpotten met één arm, Vrtech Turn and Learn Driver, kinder-supermarkt kassa’s, beertjes met wollen mutsen, geaccidenteerde kinderauto’s, motorhelmen, autoradio’s, wasbakken, waterketels met fluit, wasmachines, ijzers voor gewichtheffers, schoenen in alle maten, ook met hoge hakken, ook om te voetballen, krukken, matrassen, afval, stijlmeubelen, kroonluchters, VOGUE 100 looks 100% American, keukenklokken, grappig ogende aapjes, een trouwkleed, regenschermen, was-rekjes, grasmaaiers, een mis-orgel, hoge druk reinigers, drumstellen, vervallen blusapparaten, tapijten, kilometers kabel, het is allemaal uitgebraakt in Europa en hier op een grasveldje in Kampala aanbeland in een Evergreen container...

P.S. Ironisch genoeg is de slogan van Evergreen Marine Corp. "Guarding our green earth"!

Engelstalige folder

Het PROUD project heeft nu ook een Engelstalige folder, die overwegend in Oeganda zal worden gebruikt. U vindt de tekst en foto's hier, echter zonder de opmaak. U krijgt in kort bestek een goed beeld van het project.

PROUD UG
Services for the mentally retarded
Kabale, Uganda 

     

PROUD UG organizes services for the mentally retarded in the town of Kabale, Uganda. The PROUD-project was started up in October 2013. It consists of 3 actions: CBR Office, the Special Class in Wise Parents school and the construction of the PROUD-center.

CBR Office
 

The CBR Office gives social answers to the challenge of mental retardation. We work on:

-the detection, identification, assessment and orientation of mentally retarded children in Kabale;

-individual accompaniment of children with mental retardation and referral to relevant services;

-parents group meetings for exchange and formation;

-trainings for teachers. The following packages are already available: definition of mental retardation and characteristics of the mentally retarded; curriculum for mentally retarded in nursery school age; teaching strategies;

-sensitization of the community. At this time we run an activity of sensitization of nursery schools;

-resource center services. We try to give an answer on all your questions concerning the mentally retarded; we welcome you for exchange.

Special Class

We operate a special unit for mentally retarded children within Wise Parents Daycare, Nursery and Primary School. The special class started in February 2014 in 2 small rooms. As both parties, Wise Parents and PROUD UG evaluated the experience positively,during school year 2015 the special unit will be continued and even occupy a larger space within Wise Parents school.

The mentally retarded students follow their own program, but participate also in general school activities as assembly, morning devotion and break time play. The program of the special class stresses on:

-self care: toilet behavior; to eat, drink, wash and dress independently;

-motor development: gross and fine motor skills f.e. ball games, merry-go-round, swing, slide;

-cognitive development: cognitive games related to their mental age eg making tower, jig saws etc.;

-communication and expression: stimulating the children to speak,teaching them basic vocabulary, engaging in singing, listening and playing music and

-social adaptation: by participation in group activitieseg assembly, relating to class mates, ‘home care’…

The teachers put a lot of attention in adapting the instruction to the individual learner.

Day center

PROUD UG wants to build a day center for mentally retarded children and youngsters. Therefore we acquired land in Kekubo Cell, Kirigime Ward of the Municipality of Kabale. Our plan is to build a day center that can welcome mentally retarded children in nursery and primary school age. In the future we will also offer non formal professional education to mentally retarded youngsters, boys and girls.

Partners

PROUD UG is in contact with local authorities, in particular education inspectorate. We are mainly supported by a Belgian Association called The village vzw. The village is at its time supported by the commune where it is located, Laarne-Kalken, and by the regional authorities of the Province of East Flanders.

Team and contacts

You can contact PROUD UG through Patience Ngabirano tel. 0773827002 or Rhoda Keishiki tel. 0777771003.

't Kindeke 2

Er zijn nog nieuwe foto’s opgedoken van ’t Kindeke, ons kerstfeest op de Kinderhoeve. Ze belichten de sfeer, activiteiten voor kinderen en het werk van de vrijwilligers. De foto’s zijn gemaakt door Marleen De Coene. We tonen u een selectie.

Aaron en de kerstman verwachten u opnieuw op 12 en 13 december 2015

Dit jaar zullen Aaron en de kerstman u opnieuw verwelkomen op de Kinderhoeve voor onze kerstdagen. Die zullen doorgaan op zaterdagavond 12 en zondagnamiddag 13 december.

Vrijwilligers Marie-Josée en Brenda in het decor van de Kinderhoeve

Fotoshoot met de kerstman. Een leuke souvenir.

 

 Kerstmannetjes schilderen

Kerstkaartjes maken onder begeleiding van Annie

Naomi Neels en Danny Colman in concert

De hongerigen spijzen. Kathrien Raman.

Vranckx en de Nomaden

Vranckx en de Nomaden : een eenzijdige reportage over psychiatrie in Congo

Als je ergens langs geweest bent wil je natuurlijk wel eens zien hoe anderen de zaken voorstellen. Ik herinner me mijn bezoek aan Bukavu van tien jaar geleden alsof het gisteren was. De modder was afgezakt naar het rond punt in het centrum van de stad en er was geen door komen meer aan. In de school voor verplegers fotografeerde de jongeman –van een goede familie- die ik begeleidde de ratten in de douches. De eindwerken van de studenten waren in een desolaat lokaal op een stoel gelegd: je zag het voetspoor door het stof er naar toe. In het labo was niet één stuk heel gebleven. Enz. Hallucinant.

Van mijn bezoek aan Sosame herinner ik me niet zoveel meer. Alleen dat er een kapel in aanbouw was en dat onze jongeman daar geld voor bij zich had. Hij zat al onder de luizen sinds zijn bezoek aan het psychiatrisch centrum in Bujumbura (Burundi) en klaagde over diarree. Let maar op mij, stelde ik hem gerust. Je neemt gewoon waar ik van eet en laat de rest staan. Het was wel grappig: de broeder van dienst warmde bij het ontbijt de omelet van de avond er voor op in de microgolf. Wij hielden het bij gelei. Goedgezind stapten we in de 4x4 en onder het luide gekweel van Johny Cash –de lievelingscassette van broeder directeur- reden we naar Sosame.

Ik had andere interesses, dus heb ik het bezoek grotendeels gemist. Maar jaren later kwam mijn kans. Het was al een eeuwigheid geleden dat een Arts Zonder Vakantie over de weg naar Bujumbura was geweest. Want het was burgeroorlog in Burundi: busjes werden gestopt, de mensen beroofd of de keel overgesneden. Maar deze psychiater was niet bevreesd en ik wou naar Bujumbura, naar het psychiatrisch hospitaal dat in volle oorlog van een zwembad was voorzien. Als je in de kloostertuin bij het zwembad staat heb je een panoramisch zicht op de Burundese hoofdstad.

We geraakten er met moeite want geen enkel benzinestation was open, maar nu ik er eenmaal was wilde ik een volledig bezoek. Dus ook aan de verblijfsafdeling. Onze Arts Zonder Vakantie, ikzelf en enkele verplegers trokken de koer op waarop de ‘kamers’ uit gaven. In die kamers stond niks anders dan het geraamte van een bed. Op geen enkel bed lag een normale matras. Alles was vuil en verscheurd. Terwijl we de ronde deden kwamen we patiënten tegen die hun uitwerpselen in hun gezicht smeerden. Je zag alle soorten patiënten door elkaar. Ook in alle fysieke gestalten. Van een kleine gebochelde man tot een reus van een vent die met bloed doorlopen ogen in onze gezichten keek. Het was intimiderend.

En toen ik er op aandrong de laatste kamers open te maken kwamen we bij de patiënten die letterlijk aan ringen in de muren gekluisterd lagen. Zo is het in Europa volgens het stichtingsverhaal van de BvL begonnen, dacht ik: de psychiatrische patiënten bevrijden uit de ketenen. En hier sluiten diezelfde mensen aan hen toevertrouwde patiënten in mensonwaardige omstandigheden op in een psychiatrisch hospitaal. In mijn leven heb ik geen groter misstanden gezien. En dit in voorzieningen die mee gefinancierd worden door de Belgische belastingbetaler. Bovendien kreeg de congregatie nog een prijs van een fonds voor uitzonderlijke verdiensten. Geef toe: het lijkt heel bijzonder als je je met psychiatrische patiënten in Afrika in laat!

In die tijd viel mijn oog op een eindwerk van een zwarte student psychiatrische verpleegkunde over ‘traditionele geneeskunst versus moderne psychiatrie’. Ik heb er uit geleerd dat die traditionele geneeskunst ook heel positieve kanten kan hebben en het voordeel heeft ingebed te zijn in de leefgewoonten van de plaatselijke bevolking. Het is daarom heel jammer dat de ‘nomaden’ van Vranckx een zo negatief mogelijk beeld proberen op te hangen van de traditionele genezers. Tegelijk draaien ze rond alle misstanden in de ‘moderne psychiatrie’ heen, al konden ze er ook weinig positiefs over vertellen. We zagen alleen een voorzichtige Arts Zonder Grenzen en enkele zwaar gemedikeerde patiënten/patiëntjes. We kregen ook een al decennia lang afgedreund verhaal over verouderde medicatie. In Congo gebruikt door de grootste afnemer van moderne psychiatrische medicatie in België?

Nativities

Nativity staat voor de geboorte van Jezus of voor de afbeelding daarvan in een kerstspel of in kunst. Kerststalletjes horen daar ook bij. Ik ging in Kampala op zoek naar kerststalletjes voor onze kerstdagen 't Kindeke. De Oegandese nativities zijn mooi door hun eenvoud. Het is fijnzinnig, een beetje kwetsbaar, handwerk met natuurlijke materialen. Helaas heb ik er maar enkele foto's van, maar die spreken voor zichzelf.

't Kindeke

De Kinderhoeve (foto Marleen Decoene)

Op 7 december richtte vzw The village zijn eigen kerstfeest in: ’t Kindeke. Het ging door op de Kinderhoeve in Overmere.

Er werden 3 tenten geplaatst, de kinderopvang werd omgetoverd tot kerstshop en de garage tot keuken.

Jong geleerd is oud gedaan: Jakob en Annie

Vrijwilligers Willy, Kathrien, Stefaan (Rombaut), Norbert, Annie en Jakob zorgden voor de opbouw en de inrichting. Stefaan (Rombaut) maakte ter plekke een huisje voor ’t Kindeke.

't Kindeke in het huisje van Stefaan

De kerstshop van Ellen en Lizie was een groot succes. Je kon ter plekke zien hoe Lucie en Marie-Christine bloemstukken aanmaakten en ook Marleen leverde een bijdrage aan dit geweldige onderdeel.

Ellen (boven) en Lizie (onder) in de kerstshop

Boven en onder: Lucie en Marie-Christine maken ter plekke bloemstukken

Er was houtwerk van Stefaan (Rombaut) -design kerstbomen en koolmeeskastjes- , Kathrien en Willy maakten Kerstmannetjes en vogelvoederbakjes.

Kerstbomen van Stefaan en kerstmannetjes van Kathrien

Lekkernijen zoals Griekse honing

De laatsten hielpen ook mee aan de lekkernijenwinkel met pralines en wafeltjes. Een fijn idee was ook de Griekse honing van Kristien.

Nativity Made in Uganda

Leon bracht zogenaamde ‘nativities’ mee uit Oeganda, zeg maar kerststalletjes met beeldjes Afrikaanse stijl.

Knutselen onder begeleiding van Annie

Annie organiseerde een knutselnamiddag waar de kinderen leuke kerstkaartjes konden maken.

Marjolein schenkt druppels

Marjolein schonk druppels en liet de bezoekers raden naar het gewicht van de boerenham geschonken door Dr. De Vreeze. De winnaar werd …

Een warm drankje komt van pas en de kinderen houden van cup cakes

In de keuken kon je terecht voor tomatensoep met balletjes van Marie-Josée -het eerste dat was uitverkocht-, Annie maakte wortelsoep verrijkt met kokosmelk en koriander, er waren oliebollen à la Thomas, een stevige portie krielaardappeltjes met spek en paddenstoelen werd bedacht door Willy. Je kon ook nog kiezen voor Bourgondische slakken, hot dogs –dat waren lekkere piccolo’s- en een chocolademousse als toetje.

Kathrien bediende de glühwein, chocolademelk en speculoos-thee. Wie zin had kon genieten van een koffie met een advocaatje, een truffeltje en een florentine –is dat geen verwenkoffie?

Marjolein bakte en versierde de cup cakes, zeer gesmaakt door de kindjes.

Fotografe Marleen op haar beurt geportretteerd

In de namiddag was er een fotoshoot met de kerstman –zoals iedereen weet een heilige man. Stefaan (Rombaut) stak hem een handje toe en Marleen maakte de opnamen. Daan was de eerste die zijn kop in de lijst stak.

Wie meer wilde vernemen over het PROUD-project kon bij Leon naar een diareportage komen kijken. Binnenkort krijgt u ook op deze blog meer beelden van het project in Oeganda.

Ondertussen pookte Stefaan (Rombaut) de vuren op. En waar was Martin? Hij was achter de schermen bezig glans te geven aan de glazen en de borden. Alles moest immers tip top zijn voor onze gasten, waaronder bekende gezichten uit Kalken, Laarne en Overmere en zelfs enkele BV’s, de acteurs Frans Maas en Karen.

De bezoekers spendeerden een kleine 2500 Euro waarvan een goed deel kan bijgeschreven worden op de rekening van het PROUD-project.

Vrijwilligers voor het goede doel

Naar gewoonte keuvelden de vrijwilligers nog een tijdje na bij een warme hap en een glaasje. Wie de foto met de sympathieke kerstman had gemist kreeg zowaar een tweede kans!

Extra fotosessie voor de vrijwilligers

Later in de kerstmaand bemanden vrijwilligers van The village nog een stand op de kerstmarkten van Kalken en Laarne en gingen we op uitnodiging van Danny Colman twee zaterdagen lekkers verkopen in de Kerkstraat in Lokeren. De laatste zaterdag raakten we er bijna helemaal ondergesneeuwd! De gulle winkeliers van de Kerkstraat kochten echter al onze zoetigheden op! De biscuit van Stefaan en de cup cakes van Marjolein oogden dan ook super smakelijk!

Wedstrijd Dag van de 4de pijler 2015

Wedstrijd Dag van de 4de pijler 2015. Filmpje 'Daisy Daisy Daisy' met commentaar van Jakob.

Vorig jaar was er ter gelegenheid van de 'Dag van de 4de pijler' een verhalen-wedstrijd. Dit jaar zijn het filmpjes.

Daisy en grandma

Ik heb ook een filmpje gepost. Je ziet er Daisy. Ze is vier en kan nog niet lopen. Jakob is ook vier en geeft het commentaar. Hij vindt dat Daisy toch zou moeten leren lopen. Ja, toch? vraagt hij. Maar hij zegt meteen ook: ze kan spreken en zingen. Als Daisy opnieuw in beeld komt, zegt hij: “en dat is: ze kan niet lopen, maar ze kan zingen”...

Daisy (en haar grootmoeder) hoopt op vriendschap, direct contact, begeleiding op lange termijn en liefst door mensen die te voet komen. Ze woont namelijk aan een klein paadje, net als Gloria uit het verhaal van vorig jaar, juist voorbij het beekje waar de kinderen van de buurt in het water waden op zoek naar ‘mud fish’.

Een geknipte opdracht voor een 4de pijler.

Daisy Daisy Daisy is gepubliceerd op http://youtu.be/IzbBjHLgSdg

Jakob en mama Brenda

De prioriteiten zijn nu weliswaar gesteld, maar het komt er nu op aan resultaten te boeken (sic).

Wij gaan de armoede in Oeganda uitroeien, we gaan moderne hospitalen bouwen, we zullen huizen bouwen met toiletten, stromend water en elektriciteit voor iedereen, we gaan democratische verkiezingen organiseren, we maken nieuwe wetten om de rechten van iedereen te garanderen, er komen scholen met wegen er naar toe, we voorzien opleidingen voor garagisten om ons wagenpark te onderhouden, we bouwen koelcellen om vlees op te slaan, we schenken 10 miljoen muskietennetten met gebruiksaanwijzing, elke familie krijgt een geitje en één op de tien families een melkkoe, elk kind krijgt een vereenvoudigd model computer, we betalen de helft van de lonen van de leerkrachten, we bouwen voor elke rubriek een ministerie, we geven de toeristische sector een boost, we gaan vuilnis-ophaling opstarten, we organiseren project-beheer cursussen want daar is nog veel nood aan, we voeren 100.000 ‘flip charts’ en een half miljoen dikke stiften in, we huren de beste hotels af om de beste vormingen te kunnen geven en onze mensen extra te motiveren, we roeien corruptie met de wortel uit, we laten onze boekhouding nakijken door een internationaal gerenommeerd bedrijf, we vertrouwen er op dat onze ‘land roovers' ons tot in de verste uithoeken van dit land zullen

brengen en na al dit werk gaan we eens naar de bronnen van de Nijl kijken of de gorilla’s in de mist bezoeken, dat zou je eigenlijk wel eens moeten doen, ik ben nog de nieuwe markthallen die we overal gaan neerzetten vergeten, trainingen voor militairen en bankpersoneel, onderwijs moet van nu af aan inclusief zijn, we brengen onze ‘senior consultants’ naar hier om de rattenplaag te bestrijden, we gaan de inlanders leren hoe ze natuurrampen kunnen voorkomen, stammen die elkaar hebben uitgemoord zullen we verzoenen, we gaan radio-uitzendingen verzorgen om het volk op te voeden, in alles zullen we rekening houden met gender, aids patiënten krijgen een voorrangsbehandeling, we zuiveren het drinkwater want dat is de bron van veel ziekten en we gaan samenwerken met de bestuurlijke overheden, samen concessies voor mijnbouw en overeenkomsten voor natuurreservaat beheer opstellen, we gaan geen steekpenningen betalen, een groot project is de oliewinning en ook de bouw van een spoorlijn naar de havens van een bevriend land, je weet nog wel dat de trein is uitgevonden in België, we breiden de al succesvolle bierproductie nog verder uit, ik zie er geen bezwaar in dat de Amerikanen en de Chinezen en zelfs de Zuid-Afrikanen zich ook op deze paden begeven, we werken trouwens al voorbeeldig samen, wij hebben die activisten niet vermoord hé, en het is toch wel heel dringend dat er betere statistieken komen, de klimaatsverandering is hier meer te voelen dan elders, de mensen schijnen het niet te begrijpen, we schakelen hen in voor vredesoperaties, ja, ebola doorkruist onze programma’s, we bouwen patenten af, geven kortingen op leningen, leggen zonnepanelen over heel het land, ja, we doen van alles, we staan in de file naar het golfterrein, recycleren Europese golfballetjes –ja, een fantastisch nieuw project; wie zou daar op komen?-, we wachten op het regenseizoen, ondertussen trekken we ons het lot van het

onderbetaalde huispersoneel aan, we geven dit jaar ook extra beurzen en het helpt maar niet, ik lig er ’s nachts soms wakker van, nog 3 weken en het is kerstmis, dit jaar gaan we uitblazen in Zanzibar en daarna gaan we er met nieuwe moed tegen aan, de nieuwste bankbiljetten drukken, ze kunnen nauwelijks worden nagemaakt, de zonsverduistering komt er aan en we moeten inspelen op het miljoen toeristen dat wordt verwacht, nieuwe handelsakkoorden voorbereiden, ervoor zorgen dat terroristen hier geen schuilplaats vinden, de verkiezingen monitoren, kindsoldaten re-integreren, meisjes uit de prostitutie houden, nieuwe bananenrassen promoten, er ligt nog werk op de plank, tenminste nog tot eind van dit jaar wanneer we de balans gaan opmaken van de millenniumdoelstellingen en dan draaien we de cijfers weer terug want ze waren toch een beetje opgeschoond, dat moeten we toegeven, maar wie zou aan zo’n druk kunnen weerstaan? We doen het al jaren goed, we zijn succesrijk, het moet ook wel wil je de achterban blijven motiveren, ik hou eigenlijk wel van Afrikanen, altijd opgewekt, nooit te beroerd om je uit de penarie te helpen, ze verdienen beter dan al die ellende, dat misère bestaan, maar het is zo moeilijk, alles is met alles verbonden, de prijs van de koffie is weer gezakt, er is een epidemie onder de gorilla’s uitgebroken, er is geen vernieuwing aan de top, het land kreunt onder de leningen, de mensen verliezen de moed, het is een vicieuze cirkel, maar als we er allemaal samen ons best voor doen moet op een dag het tij toch keren!