Na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen… Pastoor Jozef François schrijft een boek over zijn Zaïre-tijd.

Zaal Breughel loopt vol voor de voorstelling van het boek ‘O nkombo ya Tata’ van pastoor Jozef François. De pastoor leidt zichzelf in en heeft een heel goede reden om een boek te schrijven: “na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen.” Hij blikt terug op zijn “Zaïre-tijd”.

De confrontatie tussen twee werelden, twee culturen kondigt zich aan als boeiend. Maar uiteindelijk blijft het discours steken bij enkele exploten van onze pastoor: het optrekken van een watertoren –“je vindt de plannen in het boek”- en het opkopen, laten bewerken, uitvoeren, tentoonstellen en verkopen van ivoor.

Het is de tijd van de dorpen “van” de Dominicanen en Augustijnen, van kerken, kloosters, kapellen en bisschoppelijke residenties,… Het is de glorietijd van de procures, van missies die doodskisten maken, van missietentoonstellingen in colleges…

We krijgen niet zo veel te zien of te horen van het leven van de Fidei donum priester (Fidei donum priesters zijn diocesane priesters ter beschikking gesteld van de missiegebieden). Hij lijkt wat ontgoocheld over de zwarten die hun gewoonte hun doden thuis te begraven niet willen laten varen.

Als leraar doceert hij zowat alles: Engels, technologie, wiskunde, geschiedenis, filosofie… Maar we vernemen eigenlijk niets over zijn leerlingen. Zijn visie over ontwikkeling is ronduit pessimistisch: “hopeloos, hopeloos en hopeloos”. En toch…

Je kan het boek ‘O nkombo ya Tata’ verkrijgen bij pastoor Jozef François. Het kost 15 Euro.