 |
| De Vlaamse kust |
Walter De Mulder ’80. Mensen kunnen niet meer geloven dat het toen zo was.
Laarne-Kalken
Misschien willen Oegandezen wel iets meer weten over het leven van een landgenote in Vlaanderen. Is het erg verschillend van leven in Oeganda? Lees meer over de Ronde van mama Brenda.
Familienieuwtjes
MIJN school!
Jakob gedoopt!
De zomer van Kalken City, de Noordzee en die heerlijke aardbeien.
't Is weer voorbij die mooie zomer...De zomer van Kalken City, de Noordzee en die heerlijke aardbeien.
Het dambord
De zondagse Zuid-markt
De Ronde van mama Brenda
61 kaarsjes
Hoger Op aan de top, niemand kan er tegen op
De eerste schooldag van Jakob
Sinterklaas, een goede vriend van KVG
Abel, Nyoniozi, Karungi
Vlaanderen
Nu al weer enkele weken geleden ging ik naar de opening van
de fototentoonstelling Walter De Mulder
’80 in het centrum van Laarne. De toespraakhouders wisten allen op de één
of andere manier een band met de fotograaf aan te tonen en aldus een stukje van
de glans van de fotograaf op zich te laten afschijnen.
Walter De Mulder is een graag geziene gast. De
openluchtentoonstelling van 80 van zijn werken in het centrum van Laarne –bij de
kerk, in de kasteeldreef en op de kasteelkoer- doet onze gemeente alle eer aan.
De Mulder geeft graag een inkijk in het leven van alledag.
Maar hij doet dat op een sublimerende manier. Eenvoudige mensen worden op die
wijze in hun volle waardigheid geportretteerd.
De gevierde fotograaf was lang de huisfotograaf van De Bond.
Zijn zwart-wit fotografie bij natuurlijk licht beïnvloedde menige Vlaamse
fotograaf. Zijn werk heeft ook een grote documentaire waarde.
In de openluchttentoonstelling in Laarne vinden we naast
foto’s over het Vlaamse boerenleven, ook portretten van artiesten, topdirigenten
en –fotografen. Opvallend zijn ook zijn prachtige landschappen.
 |
| Openluchttentoonstelling Walter De Mulder '80 in het centrum van Laarne |
Dat we hier een stukje over De Mulder plegen heeft er mee te maken dat
zijn werk veel vertelt over Vlaanderen. Verder is het intrigerend dat de foto’s
over het Vlaamse boerenleven die hij maakte tussen 1960 en 2000 nu al
geschiedenis lijken te zijn. “Mensen kunnen niet meer geloven dat het toen zo
was” , zegt De Mulder.
Wil je wat meer lezen over Walter De Mulder zie dan het interview met Sam De Graeve uit 2009. Uittreksels uit dit interview, die je ook
helpen kijken naar de tentoonstelling in Laarne, vind je hierna.
Walter De Mulder. Uittreksels
uit een interview door Sam De Graeve.
Ik tekende veel, ik schilderde veel, dat kwam door mijn moeder. Hoe
dikwijls viel het woord ‘schoonheid’ niet bij ons thuis. Als wij in ons bed
lagen, ’s ochtends vroeg, zei ze dingen als: ‘Sta maar op, je moet eens
luisteren hoe schoon de merel al aan het zingen is’. ‘Kijk eens naar die
wolken’. ‘Maar nu heb ik een schone schouw gezien’. ‘Kijk naar die deur, die is
eigenlijk veel te breed. Zo’n deur zouden we ook nog moeten hebben, Prosper’
(tegen mijn vader).
Herman Selleslags is synoniem voor Humo, Stephan Vanfleteren en Filip
Claus zijn De Morgen, Michiel Hendryckx de Standaard, en De Mulder, ik was
synoniem voor De Bond. Dat is daar natuurlijk niet mee te vergelijken, al
lag die oplage véél hoger, en werden mijn foto’s dus in veel grotere mate
verspreid en bekend. Ineens mocht ik fotograferen wat ik wou. Ze publiceerden
soms vier, vijf foto’s per nummer, soms op heel groot formaat. Alles wat met
het leven te maken had. Oude mensen, een accident, een brand, kinderen,
vuiligheid op straat, schooltaferelen, een heel grote waaier, de dagdagelijkse
dingen die zich rondom u afspelen in beeld vastleggen.
Onder andere werkte ik jaren aan een reeks over buitenlandse fotografen,
één over dirigenten, en één over artiesten allerhande. Nooit in opdracht, ik
heb dat altijd alleen maar gedaan uit… Ja, waarom hebt ge die symfonie of dat
boek geschreven, of dat schilderij gemaakt? Daar is geen antwoord voor.
Of neem nu de foto’s die ik tussen 1960 en 2000 over het Vlaamse boerenleven
gemaakt heb, dat zijn nu al foto’s die bijna uit de Middeleeuwen schijnen te
komen. Mensen kunnen niet meer geloven dat het toen zo was.
Veel mensen vragen me hoe ik erin geslaagd ben om bijvoorbeeld honderden
boeren en boerinnen, te fotograferen, die allemaal op een heel natuurlijke,
vriendelijke manier kijken. Wat kan ik daarop antwoorden? Waarschijnlijk omdat
zij mij vertrouwen. Ik heb daar geen verdienste aan. Men kan mij herkennen in
de blik van diegene die ik gefotografeerd heb. Ik ben graag bij mensen, ik
praat graag met mensen.
De foto’s die nu te zien zijn in de Sint-Pieters-abdij zijn gemaakt met
de oude Leica van vijftig jaar terug. Ze hebben hun eigenheid, hun eigen
kenmerk, ze vormen één geheel, ze zijn leesbaar. Ze zijn grafisch interessant,
compositorisch interessant, het moment is juist, zo hoort het.
Bibliografie
Fotodocument Walter De Mulder
Land en Gezicht in Vlaanderen 1960-2000
Roulartabooks 2005
Subsidie voor autorijlessen
Om een rijbewijs te halen moet je in België een theoretisch examen en een praktisch examen afleggen. Het theoretisch examen test je kennis van de wegcode; het praktisch examen bestaat uit een rijvaardigheidstest.
Volgend jaar voorziet de Waalse regering rijcheques voor langdurig werklozen die hun praktisch rijbewijs willen halen. Ze vindt dat geen rijbewijs hebben één van de hinderpalen is bij het vinden van een job. De subsidie zou 1000 Euro belopen voor iemand die 20 uur rijopleiding opneemt in een rijschool. Niet iedereen krijgt de subsidie: het praktisch rijexamen moet deel uitmaken van het actieplan dat de Waalse dienst voor arbeidsbemiddeling met de betrokkene heeft opgesteld.
In Vlaanderen maakt dit idee weinig kans. Een rijopleiding zit ook niet in het pakket inburgering. Ook de theoretische lessen maken er geen deel van uit. Nochtans zijn er maar weinig Vlaamse autorijscholen die nog theoretische lessen aanbieden. De Vlaamse jongeren volgen de theoretische lessen immers in de secundaire school. Kan je toch les volgen in een rijschool dan kost je dat zo’n 30 Euro inschrijving (administratiekost) en 100 Euro voor de lessen. Normaal gaat het om 6x 2 uur, maar de meeste rijscholen knippen hier enkele uurtjes van af.
In Vlaanderen is het theoretisch examen in het Nederlands (kost 15 Euro). Het bestaat uit 50 meerkeuzevragen die je op een computerscherm te zien krijgt en waarvan je er minstens 41 juist moet oplossen. Je kan het examen ook in een aantal andere talen afleggen -b.v. het Engels- maar dan moet je een extra betalen van 50 Euro. Een tolk vertaalt dan de vragen voor de groep die het examen aflegt.
Om je voor te bereiden op het praktisch examen kan je rijles volgen in een rijschool of je laten begeleiden door een ervaren chauffeur (een kennis van je). Als je van nul moet beginnen zal je toch best eerst een startpakket opnemen van ten minste 6 uur in een rijschool. De rijschool beschikt over auto’s met een dubbele besturing (je begeleider kan bijvoorbeeld remmen als jij niet tijdig remt). De lessen in een rijschool kosten zo’n 120 Euro per 2 uur. Na 20 uur rijles zou je als het goed vlot alleen moeten kunnen rijden.
Het hele verhaal kost je al bijna zeker minimaal 1096 Euro (inschrijving €30, theorielessen inclusief boek €100, theoretisch examen in het Engels €65, 12 uur praktijkles €720, inschrijving praktisch examen €61, begeleiding bij het praktisch examen €120). Neem je 20 uur rijles in dit pakket dan zit je al aan 1576 Euro. Dit allemaal in de veronderstelling dat je telkens bij het eerste examen slaagt. Maar daar twijfelen we niet aan.
Ik begin alvast te sparen.
Om een rijbewijs te halen moet je in België een theoretisch examen en een praktisch examen afleggen. Het theoretisch examen test je kennis van de wegcode; het praktisch examen bestaat uit een rijvaardigheidstest.
Volgend jaar voorziet de Waalse regering rijcheques voor langdurig werklozen die hun praktisch rijbewijs willen halen. Ze vindt dat geen rijbewijs hebben één van de hinderpalen is bij het vinden van een job. De subsidie zou 1000 Euro belopen voor iemand die 20 uur rijopleiding opneemt in een rijschool. Niet iedereen krijgt de subsidie: het praktisch rijexamen moet deel uitmaken van het actieplan dat de Waalse dienst voor arbeidsbemiddeling met de betrokkene heeft opgesteld.
In Vlaanderen maakt dit idee weinig kans. Een rijopleiding zit ook niet in het pakket inburgering. Ook de theoretische lessen maken er geen deel van uit. Nochtans zijn er maar weinig Vlaamse autorijscholen die nog theoretische lessen aanbieden. De Vlaamse jongeren volgen de theoretische lessen immers in de secundaire school. Kan je toch les volgen in een rijschool dan kost je dat zo’n 30 Euro inschrijving (administratiekost) en 100 Euro voor de lessen. Normaal gaat het om 6x 2 uur, maar de meeste rijscholen knippen hier enkele uurtjes van af.
In Vlaanderen is het theoretisch examen in het Nederlands (kost 15 Euro). Het bestaat uit 50 meerkeuzevragen die je op een computerscherm te zien krijgt en waarvan je er minstens 41 juist moet oplossen. Je kan het examen ook in een aantal andere talen afleggen -b.v. het Engels- maar dan moet je een extra betalen van 50 Euro. Een tolk vertaalt dan de vragen voor de groep die het examen aflegt.
Om je voor te bereiden op het praktisch examen kan je rijles volgen in een rijschool of je laten begeleiden door een ervaren chauffeur (een kennis van je). Als je van nul moet beginnen zal je toch best eerst een startpakket opnemen van ten minste 6 uur in een rijschool. De rijschool beschikt over auto’s met een dubbele besturing (je begeleider kan bijvoorbeeld remmen als jij niet tijdig remt). De lessen in een rijschool kosten zo’n 120 Euro per 2 uur. Na 20 uur rijles zou je als het goed vlot alleen moeten kunnen rijden.
Het hele verhaal kost je al bijna zeker minimaal 1096 Euro (inschrijving €30, theorielessen inclusief boek €100, theoretisch examen in het Engels €65, 12 uur praktijkles €720, inschrijving praktisch examen €61, begeleiding bij het praktisch examen €120). Neem je 20 uur rijles in dit pakket dan zit je al aan 1576 Euro. Dit allemaal in de veronderstelling dat je telkens bij het eerste examen slaagt. Maar daar twijfelen we niet aan.
Ik begin alvast te sparen.
Laarne-Kalken
ACW Laarne zamelt geld in voor armoedeproject
Armoede in Vlaanderen
Je hoort het geregeld: Vlaanderen worstelt met een toenemend armoedeprobleem. Greta D’hondt van Welzijnszorg is goed geplaatst om hierover te vertellen. Met onze ervaring van grauwe armoede in Rwandese gezinnen in het achterhoofd gingen we luisteren naar haar uiteenzetting. We vroegen ons af wat de verschillen en wat de paralellen zijn tussen armoede in Vlaanderen en pakweg Rwanda of Oeganda.
Als indicatoren voor armoede in Vlaanderen kwamen ter sprake: noodzakelijke medische behandelingen uitstellen, geen behoorlijke woning kunnen betalen, de energierekening niet kunnen betalen, uit huis gezet worden, naar de voedselbank moeten gaan, geen diploma halen, niemand in de familie heeft werk,… En armoede betekent ook “met de nek aangekeken worden…” aldus Greta D’hondt.
Arm ben je als een aantal basisbehoeften niet worden ingevuld: je gezond kunnen voeden, een behoorlijke huisvesting vinden, toegang hebben tot medische verzorging, onderwijskansen genieten, voldoende inkomen kunnen verwerven, kunnen kiezen hoe je je vrije tijd invult, cultuur kunnen beleven, eventueel je recht opeisen via de rechtbank…
Dat geldt zowel in Noord als in Zuid. Het fundamentele verschil is dat in landen in ontwikkeling vaak de basis ontbreekt om die behoeften in te vullen. Er zijn periodes van voedselschaarste, er zijn te weinig dokters, te weinig scholen, veel te weinig betaalde jobs enz. Het aantal armen is veel groter: veel mensen zijn arm omdat de maatschappij arm is.
Er is ook een graadverschil. In een ontwikkelingsland wordt je maar als arm beschouwd als je werkelijk niks hebt: geen dak boven je hoofd, geen are land waarop je iets kan kweken, geen duit te besteden enz. Een arme is gelijk aan een bedelaar. En deze mensen laat men ook links liggen. Uitsluiting van armen is dus zeker ook een parallel tussen Noord en Zuid.
Stille nacht, heilige nacht. Over de waarde van Kerstmis.
Mijn
zoontje Jakob is drie en dol op kerststallen. “Het kindje, mama, papa,
de koning, de boer, het schaap, de ezel en de koe”. Hij probeert ze
overal terug te vinden. Daarom maak ik regelmatig een wandelingetje met
hem naar het KWB-stalletje op het dorpsplein, maar ook verder te lande
stoppen we als we bij een kerststal komen.
Het is opvallend: elk jaar schuift kerstmis een
beetje verder op richting commercie en elk jaar wordt er gepleit voor de
spirituele waarde van Kerstmis. Niet alleen in China, ook bij ons.
Ik was wel even verbaasd toen ik zag hoe de kerststal
op ons dorpsplein gebruikt wordt als marketingtool. Een klein plaatje
in de linkerbenedenhoek zou best kunnen, of ergens in het midden of
eventueel zelfs rechts –wat maakt het uit?- maar een kerststal-breed
spandoek?
Misschien kunnen we dit volgend jaar vervangen door een strofe uit Stille nacht, heilige nacht. Over de bezorgde Jozef en Maria; over de vreugde dat de Redder gekomen is; of over Gods liefde. Die is er voor iedereen!
Na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen… Pastoor Jozef François schrijft een boek over zijn Zaïre-tijd.
Zaal Breughel loopt vol voor de voorstelling van het boek ‘O nkombo ya Tata’ van pastoor Jozef François. De pastoor leidt zichzelf in en heeft een heel goede reden om een boek te schrijven: “na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen.” Hij blikt terug op zijn “Zaïre-tijd”.
Kunst a lakart
Je hoort het geregeld: Vlaanderen worstelt met een toenemend armoedeprobleem. Greta D’hondt van Welzijnszorg is goed geplaatst om hierover te vertellen. Met onze ervaring van grauwe armoede in Rwandese gezinnen in het achterhoofd gingen we luisteren naar haar uiteenzetting. We vroegen ons af wat de verschillen en wat de paralellen zijn tussen armoede in Vlaanderen en pakweg Rwanda of Oeganda.
Als indicatoren voor armoede in Vlaanderen kwamen ter sprake: noodzakelijke medische behandelingen uitstellen, geen behoorlijke woning kunnen betalen, de energierekening niet kunnen betalen, uit huis gezet worden, naar de voedselbank moeten gaan, geen diploma halen, niemand in de familie heeft werk,… En armoede betekent ook “met de nek aangekeken worden…” aldus Greta D’hondt.
Arm ben je als een aantal basisbehoeften niet worden ingevuld: je gezond kunnen voeden, een behoorlijke huisvesting vinden, toegang hebben tot medische verzorging, onderwijskansen genieten, voldoende inkomen kunnen verwerven, kunnen kiezen hoe je je vrije tijd invult, cultuur kunnen beleven, eventueel je recht opeisen via de rechtbank…
Dat geldt zowel in Noord als in Zuid. Het fundamentele verschil is dat in landen in ontwikkeling vaak de basis ontbreekt om die behoeften in te vullen. Er zijn periodes van voedselschaarste, er zijn te weinig dokters, te weinig scholen, veel te weinig betaalde jobs enz. Het aantal armen is veel groter: veel mensen zijn arm omdat de maatschappij arm is.
Er is ook een graadverschil. In een ontwikkelingsland wordt je maar als arm beschouwd als je werkelijk niks hebt: geen dak boven je hoofd, geen are land waarop je iets kan kweken, geen duit te besteden enz. Een arme is gelijk aan een bedelaar. En deze mensen laat men ook links liggen. Uitsluiting van armen is dus zeker ook een parallel tussen Noord en Zuid.
Stille nacht, heilige nacht. Over de waarde van Kerstmis.
 |
| Kerststal in een kerkje in Wingene |
 |
| In de kerststal van Stekene staat trouw een ezel |
 |
| Het KWB stalletje in Kalken |
Misschien kunnen we dit volgend jaar vervangen door een strofe uit Stille nacht, heilige nacht. Over de bezorgde Jozef en Maria; over de vreugde dat de Redder gekomen is; of over Gods liefde. Die is er voor iedereen!
Na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen… Pastoor Jozef François schrijft een boek over zijn Zaïre-tijd.
Zaal Breughel loopt vol voor de voorstelling van het boek ‘O nkombo ya Tata’ van pastoor Jozef François. De pastoor leidt zichzelf in en heeft een heel goede reden om een boek te schrijven: “na verloop van tijd krijg je heimwee naar die dingen.” Hij blikt terug op zijn “Zaïre-tijd”.
De confrontatie tussen twee werelden, twee culturen kondigt
zich aan als boeiend. Maar uiteindelijk blijft het discours steken bij enkele
exploten van onze pastoor: het optrekken van een watertoren –“je vindt de
plannen in het boek”- en het opkopen, laten bewerken, uitvoeren, tentoonstellen
en verkopen van ivoor.
Het is de tijd van de dorpen “van” de Dominicanen en
Augustijnen, van kerken, kloosters, kapellen en bisschoppelijke residenties,… Het
is de glorietijd van de procures, van missies die doodskisten maken, van missietentoonstellingen
in colleges…
We krijgen niet zo veel te zien of te horen van het leven
van de Fidei donum priester (Fidei donum priesters zijn diocesane priesters ter
beschikking gesteld van de missiegebieden). Hij lijkt wat ontgoocheld over de
zwarten die hun gewoonte hun doden thuis te begraven niet willen laten varen.
Als leraar doceert hij zowat alles: Engels, technologie,
wiskunde, geschiedenis, filosofie… Maar we vernemen eigenlijk niets over zijn
leerlingen. Zijn visie over ontwikkeling is ronduit pessimistisch: “hopeloos, hopeloos en hopeloos”. En
toch…
 |
Je kan het
boek ‘O nkombo ya Tata’ verkrijgen bij pastoor Jozef François. Het kost 15
Euro.
|
Kunst a lakart
Dit weekend hield de nieuwe vereniging Lak@rt haar eerste grote
manifestatie: een kunstenroute “a lakart”. Allemaal woordspelingen op
Laarne / Kalken waar de meeste kunstenaars van het collectief wonen.
Het
doel van Lak@rt is de kunstbeoefening in onze contreien te bevorderen
en uit te dragen. Iedereen moet zichzelf kunnen blijven, maar
samenwerking opent extra mogelijkheden bij het naar buiten treden.
Wij
legden de kunstenroute af in 2 dagen en kwamen op enkele verrassende
locaties terecht. De eerste, een tuinserre met druivenranken, en de
laatste, het huis en de tuin van Simonne De Visscher blijven wellicht
het meest in het geheugen hangen.
 |
Een bezoek
aan de galerij van Simonne De Visscher
kan gecombineerd worden met een wandeling in de schitterende tuin
"d'Ost".
|
Champagne drink je uit een glas, niet uit een kopje
en zo maakt het ook uit hoe kunstwerken gepresenteerd worden. Wat goed
is voor dat ene werk en die ene kunstenaar is dat niet noodzakelijk voor
de andere. Zouden die kunstenaars elkaar ook tips geven?
Zo’n
kunstenroute houdt altijd weer verrassingen in: je weet niet vooraf
waar je gaat terecht komen. Ik vind het altijd een privilege ergens te
kunnen binnen stappen.
 |
Keramiek van Caroline Martens mooi tentoongesteld
|
Bezoekers onthouden ook sferen, babbels,
spontaneïteiten en zorgzaamheden: sommige plaatsen zijn ‘welcoming’, een
gezellige brol, de koffie of het koekje vallen er uit de lucht, andere
zijn streng rechtlijnig en af en op die manier fijn en nog andere
‘natural’, fantastisch alledaags, maar toch ‘bij een kunstenaar’.
 |
Dromen van Steven Yde. Het beeld komt beter tot zijn recht
als je wat inzoemt.
|
Het moet een hard leven zijn, het eindeloze trachten
van een kunstenaar. Maar het moet ook een grote voldoening geven om een
glimp van de eeuwigheid weer te geven. Voorbij de maan, elegante vrouw,
dromen,… Evenzovele pogingen om in onszelf te kijken. Verschillende
kunstenaressen hadden het over ‘de vrouw in haar kracht’.
 |
| Zilverwerk uit het atelier van Voorbij de maan. |
Ik heb genoten van “a lakart”. Heel verscheiden. Ging
het meestal om pure schoonheid, een enkele keer zag je ook iets
maatschappij-kritisch. “Vuur met vuur bestrijden” noemt Jochen Samson
zijn ‘Everybody grumpy?’ –tekeningen. Grumpy is een ode aan de norsheid
die je aan het lachen brengt. Heel op zijn plaats in tijden van
verzuring…
 |
Iedereen Grumpy! Rechts onder Evy.
|
Links:
Meer info over de leden van het collectief lak@rt vind je op www.lakart.be
Wil je een kijkje nemen in de schitterende tuin d’Ost ga dan naar http://youtu.be/vXb9gKaE8fc . Je ziet Simonne De Visscher schilderen in een bootje op de vijver. Op het einde komen prachtige tuinbeelden.
 |
| Paarden zijn edele dieren |
Vanmiddag ging ik samen met Jakob een kijkje nemen naar de
men-wedstrijd en de trekwedstrijd in de Zauwerstraat en de Scheestraat.
Het weer was schitterend –net iets te warm voor de paarden die zich in
het zweet liepen of werkten.
 |
| Dit lijkt wel Afrika |
De wedstrijden gingen door op de terreinen van
Resseler Gunter, Bombeke Lode en Bruggeman Honeré . Een heel mooi decor.
We zijn het langst blijven staan bij de kleine vijver die de paarden
als hindernis moesten nemen.
 |
| De men-wedstrijd |
Toevallig hoorden we dat achter het
maïsveld de trekpaarden aan het werk waren. Je zag enkel, dubbel en
driespannen ploegen en eggen. In beide wedstrijden was er plaats voor
beginners en meer gevorderde deelnemers.
 |
| En de boer hij ploegde voort... |
De hele happening kon rekenen op aardig wat publieke
belangstelling. Jakob vond het ook leuk. Het natuur-gevoel was groot.
Hij heeft bijgeleerd over netels, appelbomen, mais, maar vooral over
paardenkracht…
 |
| Bijschrift toevoegen |
 | |||||
| Appelbomen |
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paardenkracht
KVG Laarne-Kalken 1ste gezinsuitstap met picknick
Na een stevige wandeling door het groene domein kon
je kiezen tussen sandwiches en Turks brood en je eigen smos maken. Nadat
de eerste honger gestild was, toverde catering verantwoordelijke Nicole
nog een grote koude pasta schotel tevoorschijn. Als dessert had vooral
de een uurtje voor het vertrek uit de oven gekomen ‘cake met
appelschijfjes en marmelade toets’ van ondervoorzitter Willy succes.
Heerlijk met een bakje koffie.
Ondertussen had voorzitster Ann de Odyssey trein al
gereserveerd en konden we zonder grote inspanning het hele provinciale
domein doorkruisen. Ook op het treintje zelf was van alles te zien: kijk
maar naar de blitse baskets van mijn buur Jip.
Wist je dat ook niet-KVG-leden kunnen deelnemen aan de activiteiten van KVG Laarne-Kalken? Meer info en contactgegevens op www.bloggen.be/kvglaarnekalken
FamilienieuwtjesMIJN school!
(een stukje dat nog was blijven liggen, naar aanleiding van Abels
eerste schooldag in februari ll.)
1 september 2015 Julesklas met Abel foto Facebook Oudercomité De Windwijzer Kalken
|
 |
| Jakob en Abel in De Haan |
Waar
naar toe dicht bij huis? is met kleine kinderen telkens weer de vraag.
Onze provincies zetten in op pret. Wij gingen een kijkje nemen in het
provinciaal domein Puyenbroeck. Aan de roetsj stonden lange wachtrijen
en zo zochten we elders en kwamen we terecht in het leuke en rustiger
Bospark in Lokeren. Je kan er dieren kijken, er is een speeltuintje,
een terrasje vlakbij enz. Je vindt er zelfs nog een oude fito-meter. De
oefeningen worden echter niet altijd naar de letter gedaan!
 |
| Fito-meter in het Bospark |
De
topper voor Abel en Jakob was toch Harry Malter in Heusden: Jakob
vergaapte zich aan het circus, Abel stopte niet met klappen. Nog
talrijke andere attracties vielen in de smaak. De kaboutertjes in hun
champignon-huisje bijvoorbeeld. Bootje varen, apen kijken, of een
karikatuur van jezelf zien in de spiegel, een busje besturen… het kan er
allemaal.
 |
| Bij Harry Malter |
Maar het leukste
vinden ze thuis in Kalken City –wij noemen het ook wel eens Petit Paris.
Kinderen houden van bekende dingen. Ze voegen er zelf hun fantasie aan
toe en weg zijn ze. In bad zwemmen, op het bed of de sofa springen, de
keuken onder water zetten of op een koffer rijden…
Papa en mama na-apen is ook leuk. En spannend!
 |
| Abeltje aan het werk |
Als je toch
het huis uit gaat, bijvoorbeeld naar een museum, is het fijn bekende
activiteiten terug te vinden. Kleuren en knippen bijvoorbeeld. Als mama
dan nog even mee helpt is het “bingo”…
 |
| Jakob kleurt Napoleon |
De feesten brengen natuurlijk hun eigen plezier mee: de paasklokken bijvoorbeeld.
Op Oost West, thuis best is er maar één uitzondering: de zee! Omdat ze van water is en zo’n grote zandbak heeft. De Noordzee is onze pleisterplaats. Vorige week gingen we bootjes kijken in Calais, maar meer nog dan de grote ferry’s herinneren de kinderen zich hoe het zand aan je benen pikt als het voortgedreven wordt door de sterke wind…
 |
| Boten kijken in Calais |
Tot
slot! Dit jaar was ook het jaar van de aardbei. Aardbei is zowat het
eerste woordje dat Abel heeft geleerd. Bij Spar Kalken is het ook zowat
het eerste dat je ziet als je de winkel binnenstapt. Aardbei, aardbei,
aardbei… roept Abeltje elke keer weer. Nu zijn de aardbeien bij de
ingang verdwenen: nog een teken dat de zomer zo goed als voorbij is.
't Is weer voorbij die mooie zomer...
Enkele vakantiekiekjes...
Doopsel van Barbara en Brunella
 | ||
| Barbara is er klaar voor |
 |
| Cadeautjes uitproberen |
 |
| We zijn duidelijk in de Ardennen |
Reunie families Vanhoef en Peeters in Pand 113 De Haan
 | |
| De negentig voorbij maar spelen blijft plezant |
 |
| Heimwee naar Afrika |
 |
| De eerste keer pootjebaden |
 |
| Incognito in De Haan |
 |
| Boeren aan de kust |
 |
| Het strand van Wissant |
 |
| Chambre d'hôte Retour aux Sources in Bainghen |
 | ||||
| De Hond in 't Kegelspel Kortrijk |
Tot slot...
 |
| Onze jongste telg, Abeltje (foto Herman) |
 |
| Om ter liefst (foto Herman) |
 |
| Allemaal op één foto (foto Herman) |
Het dambord
Niet zo lang geleden hielden we een zwart-wit barbecue:
alleen gemengde koppels waren uitgenodigd. Als je ze goed plaatst, krijg je een
dambord, grapte een vriend…
 |
| Het dambord |
Ondertussen amuseerden de kindjes zich buiten opperbest...
 |
| De nieuwe generatie |
De zondagse Zuid-markt
 | ||||||||||||||||||||||||
| Op weg naar de Zuid-markt in Brussel |
Elke
zondagvoormiddag is er aan het Zuid-station in Brussel een grote markt.
Je vindt er massa’s groenten en fruit, planten en bloemen, kleding enz.
aan heel billijke prijzen. De meeste verkopers zijn Noord-Afrikanen. Je
kan er terecht voor een lekkere lamsbout, maar ook voor specialiteiten
als ingewanden… Je vindt er verse muntthee, alle soorten van olijven en
specerijen van over de hele wereld. Als de markt naar haar einde loopt
dalen de prijzen en stijgen de hoeveelheden: kisten aardbeien, druiven,
enz. het moet allemaal van de hand.
 |
| Brenda, met één voet in Afrika |
Je
ziet maar weinig zwarte Afrikaanse verkopers op de markt. Maar we
vonden toch twee leuke heerschappen met een “plat mixte: un peu de
tout”.
 |
| Je ziet maar weinig zwarte verkopers op de Zuid-markt |
Het
leuke aan de markt zijn de mediterrane producten, de gezellige drukte,
het geroezemoes van zoveel nationaliteiten door elkaar… Als je je
boodschappen bij elkaar hebt kan je nog gaan eten bij de Griek in de
buurt, waar je je schotel zelf kan samenstellen in de keuken. Vroeger
waren er een zestal van dergelijke restaurants in hetzelfde straatje, nu
rest er nog maar één. Maar het is er nog altijd even lekker,
ongedwongen, gezellig en goedkoop.
 |
| Jakob begeleidt Eddy Merckx |
 |
| Het grote zegegebaar V |
De Ronde
van Mama Brenda
Als ‘nieuwe Vlaming’ is Mama
Brenda al een tijdje bezig aan haar Ronde van Vlaanderen. Ze ging op
bezoek bij Rubens in Antwerpen, volgde Nederlandse taallessen in de
Congostraat in Gent, werd bijna omver gelopen door een paardenkoets in
Brugge en keek verontwaardigd naar het standbeeld van Leopold 2 in
Oostende. Ze beklom de muur van Geraardsbergen, nam een duik in zee in
De Haan, besteeg de trappen van het museum van Tervuren, luisterde naar
de Last Post in Ieper en bracht met Allerheiligen witte chrysanten naar
het verre Limburg.
 |
| Bijna bezweken onder de flitsende camera's |
Tijd om toe te treden tot de
gilde van de Flandriens! Vorig jaar stond ze nog aan de voet van de
Taaienberg toen Tommeke de concurrentie de kant in reed. Maar nu klom ze
samen met Jakob zelf op de fiets om eindelijk op het podium van “de
Ronde” te staan.
61 kaarsjes
 |
| Kijk wat ik geraapt heb! |
Gelukkige verjaardag
zusje! Vanwege Abel, Jakob, Johannes, Brenda en Leon. We hebben nu ook
Indianennamen nl. groot verstand, magere graat, klein lawaai, heldere
glimlach, niet met mij en taaie eik. Plaats de juiste naam bij de juiste
persoon…
De kinderen zijn bezig met allerlei activiteiten: de ene kruipt naar zijn geluidsbox, de andere is op weg met zijn verzameling camions, opladers en ambulances en nog een ander zit op zijn tablet vogeltjes te bevrijden in Rio de Janeiro. Wat in de moderne wereld al niet allemaal mogelijk is!
Je petekind heeft net een leuke Pasen achter de rug en ontpopt zich nu tot fotograaf! Kijk maar…
 |
| Passioneel |
Hoger Op aan de top,
niemand kan er tegen op
 |
| Johannes met de bal aan de voet (foto HO Kalken) |
Sinds het seizoen
2012-13 is Johannes lid van KFC Hoger Op Kalken. Johannes legt ons uit
wat het allemaal betekent. KFC staat voor Koninklijke Football Club,
afijn dat denkt hij toch. Hoger Op is duidelijker: hoog, hoger dan de
anderen,… En dan nog Kalken. Kalken noemen wij thuis Petit Paris. Dat is
zo gekomen sinds Johannes een uitstap heeft gemaakt naar “grand Paris”
en de Eifeltoren.
 |
| Johannes en Joren in de verdediging (foto HO Kalken) |
Johannes is wat men
met een geleerd woord noemt “een polyvalente speler”. Hij speelt zowel
in de aanval als in de verdediging. En wie even goed kijkt als Joos in
“de kijk van de week” heeft al lang gezien dat hij op de ene foto zijn
linkervoet gebruikt om de bal op te drijven en op de andere foto zijn
rechter voet klaar houdt om de tegenstander af te stoppen.
Op dit moment is voetbal echter nog gewoon een fijn spelletje. De slogan van HO Kalken is trouwens: “meer dan voetbal.” Wat is er dan meer dan voetbal Johannes? Plezier, tijdverdrijf, sneeuwpret, leuke activiteiten –we zijn naar Plopsaland geweest-, Sinterklaas, spelletjes spelen, hot dog (volgens Johannes moet hotdog aan elkaar maar ik denk van niet), koffiekoeken van coach John, training, vrienden,… en het is nog maar half seizoen.
website jeugd Hoger Op Kalken
blog jeugd Hoger Op Kalken
Jakob zijn eerste schooldag
Op dit moment is voetbal echter nog gewoon een fijn spelletje. De slogan van HO Kalken is trouwens: “meer dan voetbal.” Wat is er dan meer dan voetbal Johannes? Plezier, tijdverdrijf, sneeuwpret, leuke activiteiten –we zijn naar Plopsaland geweest-, Sinterklaas, spelletjes spelen, hot dog (volgens Johannes moet hotdog aan elkaar maar ik denk van niet), koffiekoeken van coach John, training, vrienden,… en het is nog maar half seizoen.
website jeugd Hoger Op Kalken
blog jeugd Hoger Op Kalken
Jakob zijn eerste schooldag
 |
| Vlaanderen boven! |
Voor een Oegandees
waarschijnlijk moeilijk te begrijpen, maar het was nog donker toen Jakob
voor het eerst naar school vertrok. Hij had toen al een welkomstmail
gekregen van juffrouw Ina, verzorgster Sonia, directeur Ronny en niet te
vergeten, klas-pop Jules. Zij verwelkomen de kleuters in klas 1KA van
Basisschool Sint Denijs in Kalken. http://www.sintdenijs.be/?cat=17
De
eerste week is fantastisch goed verlopen. Jakob kijkt zijn ogen uit
zijn kop en is zeer tevreden dat hij eindelijk zoals zijn grote broer
naar school kan gaan. De enige tegenvaller was dat Jules plots ziek
werd. De hele klas trok met Jules naar de dokter en het verdict was toch
wel erg zwaar: behalve windpokken heeft hij ook nog een flinke
keelontsteking. Maar met de lieve zorgen van zoveel kleutertjes zal hij
er vlug bovenop geraken!
Sinterklaas, een goede vriend van KVG
 |
| Jakob op de foto met Sinterklaas en Zwarte Piet (foto KVG) |
Sinterklaas is een
goede vriend van KVG Laarne-Kalken. Hij nodigde alle kinderen uit op 2
december. Voor Jakob, net twee en een half, was het een belevenis. Op de
foto zie je hoe hij zelfbewust poseert tussen Sinterklaas en Zwarte
Piet. Toen de heilige man vertrokken was bleef hij toch een beetje
verweesd achter.
 |
| Waar is hij nu naartoe die Sint? |
Abel, Nyoniozi, Karungi
 |
| Abeltje en mama Brenda |
Op 16 juli werd Abel Nyoniozi Karungi geboren, zoontje van Brenda Mwesigwa en Leon Peeters.
Nyoniozi betekent "ster" en Karungi "bijzonder mooi". Karungi is de bijnaam van Brenda's moeder in het dorp.
Abeltje was iedereen te vlug af. Hij is dan ook 3 weken te vroeg geboren. Jakob en Johannes waren er niet minder blij om.
 |
| Jakob en Johannes |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten