Kabale deel 2: gebrekkige basisvoorzieningen en sociale problemen

Smurrie in open riolen

In tegenstelling tot een aantal andere provinciesteden in Oeganda ligt Kabale er onverzorgd, ja eigenlijk vuil, bij. De wegen zijn slecht onderhouden en overal zie je riolen vol smurrie. Bij een hevige regenbui lopen de straten meteen onder water. Op talrijke plaatsen zie je wilde stortplaatsen. De prachtige omgeving van Kabale heeft het stadje niet bewogen tot een ecologisch beleid, integendeel.

Met de nutsvoorzieningen schort er heel veel in Kabale. De helft van de tijd is er geen elektriciteit. Je kan het dan meemaken dat je 2 of 3 dagen moet wachten op een drukwerkje dat je normaal op enkele uren kan krijgen. Ook was er een ernstig watertekort in de periode dat wij in Kabale verbleven. Je ziet dan secundaire handel in water ontstaan of arme mensen scheppen zeer vervuild water op.

Wie de buitenwijken van Kabale frequenteert merkt meteen dat veel mensen leven in grauwe armoede. Je vindt er mini-winkeltjes die mini-porties houtskool, aardappelen e.d. verkopen aan mensen die bezig zijn met overleven.

Sarah is al  moeder en houdt een kleine bar op Kekubo Road

Mensen drinken het weinige geld dat ze verdienen –veel mensen leven van losse werkjes- op. Populair is de goedkope lokaal geproduceerde waragi en dit ondanks het feit dat hij verantwoordelijk is voor talrijke doden. Het aantal gebruikers van lokaal geproduceerde soft drugs neemt zienderogen toe.

De misdaadcijfers in Kabale zijn stijgende. Jongeren die van het platteland naar de stad komen afgezakt en er geen inkomen kunnen realiseren begeven zich, vooral ’s nachts, op dievenpad. Voor blanken is Kabale ’s nachts onveilig.